هتل پارک قشم
هتل پارک قشم دارای 1 طبقه و تعداد 34 باب واحد اقامتی است که در سال 1380 افتتاح و در سال 1387 بازسازی شد هتل پارک یکی از بهترین هتل‌های دو ستاره جزیره قشم بوده که در فاصله نزدیک به دریا واقع شده است. این هتل در منطقه مرکزی و تزدیک به مراکز تجاری قرار گرفته و مورد استقبال مسافران گرامی قرار گرفته است.
قوانین هتل:
ساعت تحویل دادن: 14
ساعت تحویل گرفتن: 12
اعلام کنسلی طبق قوانین هتل بر مبنای قیمت شب اول محاسبه خواهد گردید.
پذیرش خانم‌های تنها بلامانع می‌باشد.
همراه داشتن کارت ملی و شناسنامه (مسافرین خارجی پاسپورت) هنگام پذیرش الزامی می‌باشد.
پذیرش با صیغه‌نامه امکان‌پذیر است.
هزینه برای اقامت کودکان زیر 6 سال رایگان محاسبه می‌گردد.
آدرس هتل پارک قشم:
قشم، بلوار آزادگان، جنب هلال احمر
عود سازی قشم
بربط یا عود سازی زهی است که در خاور میانه و کشورهای عربی رایج است و از قدیمی ترین سازهای شرقی و ایرانی به شمار می رود . این ساز در حقیقت نوعی سمبل تاریخی برای سازهای ایرانی است .
تاریخچه ی بربط
از آنجا که پیشینه ی این ساز به ۱۹۷۰ سال پیش از میلاد مسیح باز می گردد ، می توان آن را از اصیل ترین سازهای موسیقی ایران زمین به شمار آورد . آثار باستانی میان رودان متعلق به هزاره ی دوم پیش از میلاد ، نگاره ی مردی ایستاده را نشان می دهد که به نواختن بربط مشغول است .
در حقیقت سومری باستان نخستین مردمی هستند که در آثار به جای مانده از آنها ردپایی از این ساز دیده می شود . ساز عود در ایران پیش از اسلام به نام بربط شناخته می شد و پس از سومری ها در دوران هخامنشیان رایج بود و در عهد ساسانی بیش از همه ی ادوار رواج داشته است . فارمر پیشینهی بربط را به هنر حجاری هندی در سده یدوم پیش از میلاد می رساند (د.اسلام،چاپ اول ، ذیل”عود”) ، اما محققان دیگر کهن ترین نشانه های تصویری آن را ، که در بلخ شمالی (ازبکستان امروزی) یافت شده است ، متعلق به سده ی نخست پیش از میلاد می دانند . وجود سازی شبیه به بربط در نقش برجسته های به جا مانده در ایران ، گسترش استفاده از بربط در این کشور و وجود شواهد روشن تر در این باره موجب شده تا فامر ضمن آوردن باربیتوس در شمار برخی از آلات موسیقی بیگانه که به یونان راه یافته ، آن را همان بربط یا”عود قدیم” بداند و به ایرانی بودن آن تصریح کند (سامی، ص۲۰). احتمالاً متغیر بودن مرزهای شرقی ایران و دست به دست گشتن برخی ولایات در پی جنگ ها ، موجب شده که فارمر ، با آن که خاستگاه اولیه ی بربط را به هند می رساند ، آن را هم چنان سازی ایرانی بداند . برخی از محققان معتقدند که بربط سازی یونانی است . اما اگر نظر بعضی از نویسندگان فرنگی را بپذیریم که سازهای با برش طولی گلابی شکل ، منشأ هندی و ایرانی دارند (ملکی، ص۳۲) ، دیگر نباید در نادرستی انتساب بربط به یونان تردید داشت به بربط از همان آغاز پیدایش ، در نقاط مختلف جهان توجه شده است ؛ در سده ی سوم در چین رایج شد و در زبان چینی «پی پا» نام گرفت(جنکینز واولسن، ص۱۲۱). چون در سده ی سوم میلادی چینی ها بر شبه جزیره ی کره دست یافتند و به ژاپن نزدیک شدند ، بربط از راه کره به ژاپن رفت و “بی وا” نامیده شد ، و سپس به کشورهای آسیای جنوب شرقی چون ویتنام و کامبوج ، راه یافت (فروغ،۱۳۵۶ش،ص۵۹-۶۰؛ ایرانیکا ، همان جا ؛ جنکینز واولسن ، همان جا). در سده یششم میلادی ، از طریق حیره ، در مغرب رود فرات که مدت ها متأثر از فرهنگ ایرانی بود ، به میان اعراب رفت و در اوایل دوره ی اسلامی قبول همگانی یافت ظاهراً اعراب ، سازی به نام مِزهَر داشتند که شبیه بربط بود و سطح آن را با پوست می پوشاندند . اما چون به ساز ایرانی بربط که سطح آن چوبی و از مزهر کاملتر بود ، دست یافتند ، آن را عود (=چوب) نامیدند و به جای مزهر به کار گرفتند بر پایه ی برخی از اسناد “ابن سریح ایرانی نژاد” نخستین کسی که در عربستان و در قرن یکم هجری عود فارسی یا بربط را نواخت و نوازندگی آن را آموزش داد . الاغانی می گوید : آشنایی او با عود از آن جا شروع شد که “عبدالله ابن زبیر” جمعی از ایرانیان را به مکه دعوت کرده بود تا خانه ی کعبه را تعمیر کنند . دیوارنگاران ایرانی عود می نواختند و اهل مکه از ساز و موسیقی ایشان لذت می برند و آن را تحسین می کردند ، پس از آن ابن سریح به عود زدن پرداخت .
