جنگل حرا جزیره هرمز

حرا (نام علمی: Avicennia marina) درختی از جامعه گیاهی مانگرو است. کلمه مانگرو اسم مرکبی است معرف اکوسیستم خاص در مناطق استوایی ، حاصل از تجمع بسیار ویژه‌ای از گیاهان و جانوران در سواحل پست خورها ، دلتاها ، برکه‌ها و سواحل دریاها و در عین حال نشانگر و معرف درختان و درختچه‌های این گونه اکوسیستم‌ها نیز می‌باشد. این گیاهان در گروه گیاهان شوره‌زی قرار دارند.

حرا ، گیاهی از تیره شاه پسند است. دانه آن روی درخت مادر می‌روید و نهال تولید می‌کند. سپس از درخت جدا می‌شود و داخل مرداب می‌افتد. جنگل حرا بر دریا و آب شور قرار دارد و این سازش با آب شور و شرایط نامناسب ، از حرا یک گیاه استثنایی ساخته‌است.

گیاهان حرا برگهایی با ظاهر بیضی شکل و قاعده‌ای باریک دوکی شکل رویه سبز و براق دارند و پشت برگ های آن نیز سفید یا خاکستری رنگ است. طول این برگها حدود ۵ تا ۵/۷ سانتی متر است. میوه حرا ، بادامی شکل است و به یک خامه باریک منتهی می‌شود. ریشه‌های زانویی ، شکل منظمی ندارند ، اما گل حرا که از فرط کوچکی ناپیدا و غیر محسوس است. گلی به رنگ طلایی با ۴ گلبرگ، که هر گلبرگ بیشتر از چند میلی متر طول ندارد با عطری شیرین و خنک ، که تا شعاع چند متری اطراف آن پراکنده می‌شود.

حرا در حقیقت نام درختی است در اندازه های ۳ تا ۶ متر با شاخ و برگ های سبز و روشن که در آب های شور زندگی می‌کند و نام علمی اش (Avicennia Marina) به حکیم ابوعلی سینا دانشمند ایرانی منسوب است. جنگل حرا بر دریا و آب شور قرار دارد و این سازش با آب شور و شرایط نامناسب، از حرا یک گیاه استثنایی ساخته ‌است.

جنگل حرا ، مهد انواع گوناگون آبزیان ، پرندگان و دوزیستان است. از پرندگان می‌توان به مرغ ماهیخوار یا حواصیل ، لک لک ، مرغ سقا ، مرغابی و مرغ دریایی و از آبزیان به خرچنگ ، مار دریایی ، شیلو ، کلینگ (نوعی از صدف) و انواع مختلف قورباغه اشاره کرد.

اجتماعات حرای جزیره هرمز ، اجتماعی دست کاشت است که با وسعت ۱۶هکتار در موقعیت ۲۲ ۰۵ ۲۷ عرض شمالی و ۴۸ ۲۸ ۵۶ طول شرقی بر یک پهنه گلی قرار دارد و این محدوده زیستگاه حدود ۱۰۰۰ قطعه از ۲۰ گونه پرنده آبزی و کنارآبزی از قبیل اگرت ها ، پرستوهای دریایی و کاکایی ها می باشد.

این اجتماعات گیاهی تنها رویش های چوبی ناحیه جزر و مدی سواحل گرمسیری ونیمه گرمسیری می باشند که توانایی مقابله با شوری آبهای دریایی به واسطه مکانیزم های مختلف از ویژگی های انحصاری این گیاهان به شمار می رود. این مانگرو ها از شرایط زیستگاهی مطلوب برای شمار بسیاری از آبزیان دریایی و پرندگان آبزی بر خوردار می باشد. آبراهه های اجتماعات مانگرو به واسطه غنی بودن از پوده های گیاهی آلی و دریافت مواد مغذی، ارزش پرورشگاهی بالایی برای گونه های آبزی دارا می باشند و از این جهت نقش غیر قابل جانشینی در زنجیره غذایی دریا عهده دار هستند.