مراسم رزیف خوانی

رزیف، مراسمی است سنتی در جنوب ایران که در گذشته دریانوردان پس از روزها کار و تلاش روی دریا، زمانی که به ساحل نزدیک می شدند، جهت شادی و رفع خستگی، اجرا می کردند.

رزیف جزیی از آیین ها و آواهای کار است، از این رو با تغییر شرایط و ضرورت های کار و آمدن لنجهای موتوری سبب شد تا کارهایی مانند برافراشتن بادبان یا کشیدن لنگر باآن آداب و رسوم خاص، یا صیادی و جمع آوری تور ماهیگیری بصورت دسته جمعی از میان برود، برای حفظ و بقای این آیین آن را با ترکیبی از رقص خیزران در جشن های عروسی به نمایش گذاشتند تا در کنار آن به یادآوری و حفظ میراث موسیقیایی پدران و آنچه برآنها گذشته و رنج و مشقت های که برای به دست آوردن لقمه ای نان تحمل کرده اند، یاری رسانند و این آیین را به نسلهای آینده منتقل کنند.

مراسم رزیف از جمله مراسماتی که اغلب در غرب هرمزگان و قشم  مشاهده می شود که ساکنان جزیره آن را عضوا یا عصوا می نامند، این مراسم که در گذشته به رقص شمشیر معروف بوده اکنون به نام چوبی است که آواز خوانان در هنگام اجرای مراسم آن را تکان می دهند و ضرب آهنگ خود را با نوایی دلنشین اجرا می کنند.

رزیف خوانی را می توان سفرنامه خوانی دانست که شعر گونه به شرح سفردیانوردان می پردازد همچنین ذکر نام پیامبر اسلام(ص)، اهل بیت(ع) و صلوات از دیگر بخش های این مراسم سنتی است.

رهبر مراسم رزیف معمولا طبل به دست در وسط میدان قرار می گیرد و آوازها نواها را با سایر اعضا هماهنگ می کند و گروه در دو طرف این نوازندگان قرار دارند که پس از آنکه اعضا در جای خود حاضر شد و سازها کوک، نوازندگان شروع به نواختن می‌کنند.

مراسم رزیف در قسمتی از بندرلنگه جزیره قشم ، لافت، سلخ و جزیره  لارک و خمیر و کشورهای عربی که در گذشته به سفرهای دریایی می رفتند اجرا می شد و اکنن نیز به دلیل مضمون  شادش خوشحالی و نشاط را به نمایش می گذارد که در حال حاضر بیشتر در مراسمات عروسی اجرا می شود